Patent
Łuk bloczkowy został po raz pierwszy skonstruowany w 1966 roku (konstruktor: Holless Wilbur Allen z Missouri). W 1969 roku przyznano patent USA na konstrukcję tego typu łuków. Łuki bloczkowe stają się coraz bardziej popularne, w wielu krajach zdominowały rynek sprzedawanych łuków.
Odporność łuku bloczkowego
Łuk jest odporny na zmiany temperatury i wilgotności dając zwiększoną dokładność strzału, powtarzalność oraz zasięg w porównaniu do łuków zbudowanych z materiałów naturalnych.
Wyjątkowość opisywanego przedmiotu
Łuk bloczkowy jest zazwyczaj dużo bardziej sztywny niż łuk prosty lub walijski. Ta sztywność powoduje, że pocisk wystrzelony z łuku bloczkowego posiada większą energię w porównaniu do innych konstrukcji, lecz uniemożliwia komfortowe naciągnięcie cięciwy za pomocą siły samych ramion. Dlatego w łuku bloczkowym cięciwa jest nawinięta na krążki (bloczki), te są podłączone za pomocą kabli z przeciwległym ramieniem łęczyska. Gdy cięciwa jest naciągana, bloczki obracają się powodując naciągnięcie nawiniętych na nich kabli, które naprężają ramiona powodując zmagazynowanie energii potencjalnej.
Korzyści z użycia systemu bloczków
Użycie systemu bloczków powoduje, że ten rodzaj łuku posiada charakterystyczną krzywą wykresu siła-naciąg, gdzie przy maksymalnym naciągnięciu cięciwy siła konieczna do jej utrzymania jest najmniejsza.
Niezaprzeczalnie działają tu prawa fizyki. Ów łuk bloczkowy z pewnością nie jest przereklamowanym wynalazkiem firmy krzak, tylko genialnie skonstruowaną bronią.